مهدی موسوی

شبیه قطره‌ی اشکی به راه افتادم
ستاره بودم و از چشم ماه افتادم

صدف‌صدف، پی دُرّی گران‌بها گشتم
چه‌قدر در پی یوسف به چاه افتادم

از آن دوراهی دریا-چمن گذر کردم
ولی به دام دو چشم سیاه افتادم

حکایتی‌ست جنون، بین عاقلان، دیدی
که چون جرقه به انبار کاه افتادم؟!

اراده کرده‌ام این گونه عاشقت باشم
به دست و پای غمت دل‌بخواه افتادم