عباس جواهری رفیع

تو را به خاک ندادم، به آسمان دادم
تو را به دست خداوند مهربان دادم

زمین که جای قشنگی برای گل‌ها نیست
تو را به رسم امانت به آسمان دادم

دلیل بارش چشمان ابری‌ام مادر
همیشه لحظه باران تو را نشان دادم

پس از تو زنده نماندم، پس از تو هی مُردم
سر مزار تو هر روز سال، جان دادم
•
چه پشت ابر چه پیدا، همیشه پر نور است
کسی که مثل ستاره به کهکشان دادم