حامد عسکری

باد می‌آید و می‌کاهد از آه لب تو
آه از تر شدن گاه به گاه لب تو

اوج یک خواهش تر در دل تابستان است
خنکای سبد توت سیاه لب تو

«بختیاری» شده‌ام ایل به راه اندازم
رمه‌ای بوسه بیارم لب چاه لب تو

پرده در پرده غزل مست «مرکب خوانی»
می‌چکد نت به نت از «شور» و «سه گاه» لب تو
•
غیر من که غَزَلام یک به یک ارزونی تُست
جیگرش پاره بشه هر کی بخواهه لب تو