حسن دلبری

تو کجایی و زمان دور خودش می‌چرخد
چیست نامت که زبان دور خودش می‌چرخد

چیست در گردش جادویی چشمت که هنوز
قلم «فرشچیان» دور خودش می‌چرخد

تا به موسیقی پیچیده‌ی نامت برسد
روزگاری‌ست «بنان» دور خودش می‌چرخد

جشن زایندگی رود لب توست که باز
اصفهان با هیجان دور خودش می‌چرخد

حضرت شمس تو منظومه سروده‌ست اگر
مولوی رقص‌کنان دور خودش می‌چرخد

سعدی این‌جا به غزل‌های خودش می‌خندد
حافظ آن‌جا نگران دور خودش می‌چرخد

همه زیر سر چشمان غزل‌پرور توست
هر که هر جای جهان دور خودش می‌چرخد