محمدمهدی سیّار

خبر رسید که پاییز رو به پایان است

چه دل‌خوشید؟ که این اول زمستان است

تو ای خزان‌زده جنگل، مخوان سرود سرور

صبور باش که فصل درخت‌سوزان است

نبود و نیست مرا همدمی که این جنگل

نه جنگل است، که انبوه تک‌درختان است

چه گریه‌ها که نکردند ابرها تا صبح

به پشت‌گرمی این غم که ماه، پنهان است

هوای هیچ دلیی پرس‌وجوی دریا نیست

مدار پرسه‌ی این جوی‌ها، خیابان است