مسعود جعفری

این غمی که در بَر و برابر من است
سال‌هاست خواهر و برادر من است

روزها شبیه بغض در گلوی من
شب که می‌رسد میان بستر من است

با تولد نسیم و صبح هر بهار
باغبان غنچه‌های پرپر من است

گوش کن عزیز من ببین غم مرا
از غمی که در نگاه مادر من است

از غمی که شکل من شده‌ست و سال‌هاست
میهمان کلبه‌ی محقر من است

از غمی که تا غروب روی میز کار
لابه‌لای برگ‌های دفتر من است

نام کوچک مرا مپرس خوب من
غم، شناسنامه و نام دیگر من است