غلام‌عباس سعیدی

هر چه او ناز و ادا کرد مجابش کردم

تا رضاخان شدم و کشف حجابش کردم

مریم باکره‌ای بود و عبادت می‌کرد

جبرئیلش شدم و پاک، خرابش کردم

چشم افسونگر می‌گون غزل‌خوانی داشت

هر غزل خواند یکی ناب، جوابش کردم

گل سرخی که دهانم ز دهانش بر داشت

آن قدَر سخت مکیدم که گلابش کردم

تا که شلّیک کند بوسه‌ی آتش، تا صبح

لب، مسلسل شد و پیوسته خشابش کردم

بازوان را ز دو سو مثل کتابی بستم

مثل یک برگ گلِ لای کتابش کردم

تا که بردارم از گردن او حق زکات

بوسه‌ی بیش‌تر از حدّ نصابش کردم