حافظ ایمانی

انار نخل خنده را شکوفه کن به لب بده
لب مرا به حوریان بالغ حلب بده

به لولیان، پری‌وشان، سبو و سیب هدیه کن
به دختران ترکمن، ترانه و رطب بده

به خیس چشمه‌ای ببر دو دست تشنه‌ی مرا
و گیسوان ابر را ز ماهِ رو عقب بده

به جای من فرشتگان به شعر و بوسه آمدند
برای من اذان بگو شراب مستحب بده

خوشا سرم که سرخوشم از این که عاشق توام
خوشا سرم، ترنج و رنج روز را به شب بده

ساعت نیش و نوش من عقربه دار زهر تو
به عقربان نشانی از مقرّبان رب بده

روح تتن‌تنی شده... خطّ تو منحنی شده
قوس صعودی مرا دایره کن طرب بده

صدای من نصیب عاشقان اولین تو
نصاب مستی مرا به آخرین نسب بده

اقامه کن جنون پرسه‌های عاشقانه را
مرا به درد کنیه کن ابوالبلا لقب بده