اصغر عظیمی‌مهر

مست اگر با دست خالی راهی می‌خانه است
احتمالاً در سرش یک فکر بی‌باکانه است

عقل دارم! –بیش‌تر از آن‌چه لازم داشتم-
هر که از دیوانگی دل می‌کَند، دیوانه است

پیش چشم آشنایان هر چه می‌خواهی بگو
سختی تحقیر پیش مردم بیگانه است

راه خود را کج کن و قدری از آن‌سوتر برو
هر کجا دیدی سری آرام روی شانه است

من نمی‌دانم چه سرّی دارد این‌که در دلم –
هر که مهمان می‌شود در حکم صاحبخانه است

این‌که در آغوش من بودی دلیلی ساده داشت:
گنج معمولاً میان خانه‌ای ویرانه است