محسن رضوانی

هرگز کسی جاش‌و نمی‌گیره
مادر نگین و گوهر خونه‌س
با این همه، خواهر برای ما
یه رونوشت از مادر خونه‌س

هرکی که خواهر داره می‌فهمه
هرکی که خواهر داره می‌دونه
مادر اگه «سلطان غم» باشه
خواهر «وزیر اعظمِ» اونه

یه درددل‌هایی تو دنیا هس
حتی نمی‌شه پیش مادر گف
یه درددل‌های بزرگی که
تنها باید تو گوش خواهر گف

وقتی عروسی می‌کنه انگار
یه تیکه از قلبت جدا کردن
با این که می‌خندی ولی چشمات
دنبال جای گریه می‌گردن


عین زلال حوض، یک‌رنگن
عین گلای نسترن، حساس
تو سرد و گرم زندگی‌هامون
تلطیف خونه کار خواهرهاس

خوب و قشنگ و ترد و بارونی
مث بهارن مث پاییزن
وقتی برادر می‌ره سربازی
دل‌تنگ می‌شن اشک می‌ریزن

هرکی که خواهر داره می‌فهمه
هرکی که خواهر داره می‌دونه
مادر اگه «سلطان غم» باشه
خواهر «وزیر اعظمِ» اونه