جواد مزنگی

چشم جادویی و موهای رها از روسری

روی لب‌ها رنگ سرخ و شکل موها پرپری

مثل شمشیری که با یک ضربه آدم می‌کشد

قاتلی، آدم‌کشی، اما به طرز دیگری

تو بدون شک چون‌آن خوبی که در یک ثانیه

آبروی جمع بت‌‌های جهان را می‌بری

یا به قول شاعران روزگاران کهن

پرده‌ی ایمان اهل ادعا را می‌دری

با توجه به نگاه نافذ و ابروی خاص

از تمام دختران آن‌چون‌آنی برتری

دختر سالی اگر شایسته‌سالاری کنند

نمره‌ات بالاترین حد کلاس دلبری

لایق نام خدایانی تو، زیرا گفته اند:

«قدر زر زرگر شناسد، قدر گوهر گوهری»

تو به جای من قضاوت کن که آیا ممکن است

رد شوم از روبه‌رویت بی‌خیال و سرسری؟