مهدی افضلی‌گروه

بگذارید عشق خواهری بکند
در غزل‌هام دل‌بری بکند

بگذارید عطر گیس‌های گلم
شهر را محو روسری بکند

با نگاهی دوباره شاید او
که بیاید و سرسری بکند

لرزشی در قلم بیفتد که     
هوس رقص بندری بکند

شب بیاید به خوابم و فردا
خانه‌ام را پر از پَرِ پَری بکند

یاد دریای چشم‌هاش مرا
غرق در واژه‌ی دَری بکند

روزهای نبودنش سخت است
روزهایی که مادری بکند

وا کند لب و سپس به لبخندی
غربتم را خودش غریب کند