مهرداد نصرتی

برای گُم‌شدگان نیز راه نزدیک است
که راه از دلِ بی‌راهه، گاه نزدیک است

در این زمانه مگر خضرِ راهِ من تو شوی
که در نیامده از چاله، چاه نزدیک است

نگاه کن به خودت توی آینه هر شب
ببین چه‌قدر به تو قرصِ ماه، نزدیک است

غنیمت است که در عصرِ لنزهایِ فریب
به من دو چشمِ قشنگِ سیاه، نزدیک است

قطارهای سفر روی ریل‌ها خوابند
پیاده می‌آیم، تا تو راه نزدیک است

من از تمام سفرهایِ بی تو بیزارم
تو خانه‌ات به کدام ایستگاه نزدیک است؟