وحید پورداد

در جان من طنین صدای بنان تویی
زیباترین الهه‌ی ناز جهان تویی
 
هر چند آسمان خدا پر ستاره است
اما عروس هر شب هفت آسمان تویی
 
آن کس که در زمانه‌ی نامهربان ما...
مهرش به عرش طعنه زده، بی‌گمان تویی
 
من رانده‌ی بهشتم و دیوانه‌ی زمین
تا سیب سرخ وسوسه‌ی باغ‌مان، تویی
 
حالا ورق بزن و بخوان خط به خط مرا
تا باورت شود همه‌ی داستان تویی
 
ما در کنار هم غزلی ناب می‌شویم
وقتی که پیکرش منم و روح آن تویی