ناصر حامدی

جاری شدی شبیه عسل بر زبان من
پیچیده است بوی خوشت در جهان من

محبوب من! به ذکر تو مشغول مانده‌اند
چشم و دل و سر و لب و دست و دهان من

زیبایی‌ات ادامه‌ی زیبایی خداست
افتاده روی ماه تو در آسمان من

لب‌های تو دو حبه‌ی انگور آب‌دار
کی می‌شود شراب شوی بر لبان من؟

شاید لبت ادامه‌ی نهری بهشتی است
سر رفته سرخی لبت از استکان من

تفسیر باغ سیب جهان گونه‌های توست
کی گونه را حواله دهی بر دهان من؟

باید تو را نشاند و نشست و نگاه کرد
بنشین دمی مقابل من، مهربان من!

وا کن به ناز خمره‌ی شیر و شراب را
چیزی بگو که مست شود روح و جان من

دستان من به دست تو وابسته مانده‌اند
تن می‌دهد به بازی تو بازوان من