مهرداد نصرتی

هر آن قدر که در این سینه آه داشته‌ام
برای روز مبادا نگاه داشته‌ام

برای این که بپیچم به دامن بختت
برای این که بگویم گناه داشته‌ام

که فکر می‌کردم راه می‌روی در من
که فکر می‌کردم در تو راه داشته‌ام

که دل به سوسوی اختران ندادم هیچ
به این خیال که در خانه، ماه داشته‌ام

دلم به حداقل‌های بودنت خوش بود
فقط هم‌این که تو را گاه‌گاه داشته‌ام