کاظم بهمنی

شب اندوه کنار تو به سر می‌آید
آفتابی و به امر تو سحر می‌آید

آبرو یافته هر کس به تو نزدیک شده
خار هم پیش شما گل به نظر می‌آید

و نبوّت به دو تا معجزه آوردن نیست!
از کنیزان تو هم معجزه بر می‌آید

به کسی دم نزد امّا پدرت می‌دانست
وحی از گوشه‌ی چشمان تو در می‌آید

پای یک خط تعالیم تو بانو به خدا
عمر صد مرجع تقلید به سر می‌آید

مانده‌ام روزی اگر باز بیایی به زمین
چه بلایی به سر «اهل نظر» می‌آید؟!

مانده‌ام لحظه‌ی پیچیدن عطر تو به شهر
ملک‌الموت پی چند نفر می‌آید؟!