فریدون مشیری

عمری به هر کوی و گذر، گشتم که پیدایت کنم
اکنون که پیدا کرده‌ام، بنشین تماشایت کنم

بنشینم و بنشانمت، آن‌سان که خواهم خوانمت
وین جان بر لب مانده را، مهمان لب‌هایت کنم

بوسم تو را با هر نفس، ای بخت دور از دسترس
ور بانگ برداری که بس! غمگین تماشایت کنم