رستم وهاب‌نیا

در این زمان جنون‌جلوه‌ی هالیوودی
کجا دلی تپد از نغمه‌های داوودی

چه عیب دیده که بر روی دهر می‌نگرند
ز پشت شیشه‌ی دودی و عینک دودی؟

بساط خود به چه سیاره‌ای فرستادند
که می‌کِشند جهان را به سوی نابودی

خیال آتش دیگر همی پزد در سر
چمیده پا مگسی با دماغ نمرودی...

مثال کار جهان‌دار و قسمت فرهنگ-
حدیث پیر عجم دان و پیل محمودی

شکوفه را نسزد کز فراز شاخ بلند
به ریشه طعنه زند که: «چرا گِل آلودی؟»

امید من به دعای مسیح انفاسی است
بخوان که دست به آمین کشد ورارودی