علی‌رضا بدیع

دیری‌ست دلم در گرو ناز پری‌هاست
روشن شده چشمم که نظرباز پری‌هاست

دیوانه‌ام و با پریانم سر و سرّی است
لب تر کنم این جا پُر آواز پری‌هاست

لب تر کنم این خانه، پری‌خانه‌ی محض است
دفترچه‌ی شعرم پَر پرواز پری‌هاست

جنّات نعیم است، گریبان کلیم است
پردیس مگر در یقه‌ی باز پری‌هاست؟!

ای دختر شاه پریان! خانه‌ات آباد!
زیبایی تو خانه برانداز پری‌هاست

هر بافه‌ی مویت شجره‌نامه‌ی جنّی است!
چشمان تو دنیای خبرساز پری‌هاست...

من رازنگه‌دار‌ترین دیو جهانم
آغوش تو صندوق‌چه‌ی راز پری‌هاست...