عباس چشامی

چراغ خانه را روشن کنید، آواز بگذارید
کسی باید بیاید، لای در را باز بگذارید

بیفشانید آبی بر حیاط و یادتان باشد
که در بالای مجلس چهار بالش‌ناز بگذارید

الا دل‌های تمرین کرده دور از او پریدن را
از اینجا تا رسیدن‌گاه او پرواز بگذارید

بیایید، بیشتر گل می‏دهد بیش انتظاران را
اگر دل کنده‏اید از این صبوری باز بگذارید

نگاهش راه‌زن بسیار دارد من که می‏ترسم‏
مگر در ره‌گذار چشم او سرباز بگذارید!