محمدعلی جوشایی - هم‌نفسی خواستم نه هم‌خوابه

به رغم آتش آن چشم‌های جذابه
ز عشق هم‌نفسی خواستم نه هم‌خوابه

عجب زمانه ظاهرپسند نامردی‌ست
کشیده مردم روراست را به صلابه

سیاوشانه ز آتش گذشته‌ام اما
دو قطره اشک نیامد به چشم سودابه

صدا زدم دگر اسباب پاک بودن چیست؟
ز حجره سر به در آورد شیخ و گفت: آفتابه