مهدی مظاهری

اگر چه خلق مرا از تو بر حذر دارند
از اشتیاق من و چشم تو خبر دارند

در قفس بگشایید تا نشان بدهم
پرندگان قفس نیز بال و پر دارند

نسیم! منتظر کیستی به راه بیفت
هزار قاصدک این‌جا سر سفر دارند 

گمان مکن دل آتش‌فشانم از سنگ است
 که قله‌های جهان قلب شعله‌ور دارند

عجیب نیست اگر دشمن خودم باشم
درخت‌ها همه در آستین تبر دارند