مژگان عباس‌لو

تا باد میان من و تو نامه‌رسان است
موی من و آرامش تو در نوسان است

دستی که مرا از تو جدا کرد نفهمید
دعوا نمک زندگی هم‌قفسان است

بگذار که اوقات تو را تلخ کنم گاه
شیرینی بسیار، خوراک مگسان است

هرچند که هر شاخه‌گلی رنگی و بویی...
اما دَلگی خاصیت بوالهوسان است

این طور هوا حامل توفان جدیدی‌ست
این طور میان من و تو نامه‌رسان است...

دنیا که به کام تو و من نیست، نباشد
ای کاش بدانیم به کام چه کسان است؟!