نغمه مستشار نظامی

پناه می‌برم از این دل رها شده در غم
‎به واژه‌ای که سلام مرا به تو برساند
‎به واژه‌ای که غزل‌های ناب و نو بسراید
‎به واژه‌ای که کلام مرا به تو برساند

‎پناه می‌برم از غربت همیشه‌ی شاعر
‎به آشنایی مکتوب در نگاه عمیقت
‎پناه می‌برم از واژه‌های سرد و غریبه
‎به واژه‌نامه که نام مرا به تو برساند

‎خدا کند یکی از ما دو تا به حرف بیاید
‎خدا کند یکی از ما دو تا صبور نباشد
‎خدا کند که خدا تکه‌تکه‌های دلم را
‎به دست تو... نه تمام مرا به تو برساند

‎چه قدر چشم به راه تو واژه‌واژه بسوزم
‎چه قدر در غم دوری غزل-ترانه بخوانم
‎چه قدر زخمی بال کبوترانه ببوسم
‎که زخم‌های پیام مرا به تو برساند

‎گمان کنم غزلِ عاشقانه جاذبه دارد
‎گمان کنم که غزل را به این بهانه بخوانی
‎گمان کنم که غزل؛ این کلید باغ معابد
‎دعای صبح و سلام مرا به تو برساند